नशीब

उसवला धागा नात्याचा
राहिली ना कुठे जागा
वेळ कशी हि आली
काळीज चिरून गेली

कसे कुठून आले
बाण दुःखाचे मनी
जाते मावळून आशा
डोळे आभाळ दाटते

गेले विरून सुख
जीव गेला ह्यो फाटून
किती सावरू नशीब
किती लावावी ठिगळ
@Durga